En un principio éramos cuatro los participantes Mª Jesus, Dioni, Salva y yo, más nuestro amigo Miguel que nos hacia de coche escoba, pero Dioni arrastraba dolencias en las rodillas y hasta última hora no sabía si podría venir. Como no tenia claro que pudiera terminar la marcha decidió no realizarla.
Salimos de Valencia a las 5 de la tarde y tras alguna vueltecita que otra conseguimos llegar al alberge que estaba situado en el barrio de Gracia en Barcelona, muy cerca de la plaza desde donde teníam
A la mañana siguiente desayunamos y dimos una vuelta por los alreded

Nos preparamos las mochilas en el coche dejando todo lo que no íbamos a gastar sabiendo que Miguel estaría en los controles y podríamos coger lo que quisiéramos. Menudo lujo.
Una vez en el autobús Miguel se fue al punto de inicio y allí nos encontramos gracias a los móviles pues había muchísima gente. Unos 3000 mas los acompañantes.

Por donde mirabas había participantes estirando, descansando, durmiendo, preparándose los pies, comiendo, saludándose pues hay mucha gente que es habitual de estas marchas y se conocen. Nosotros empezamos a prepararnos sobre las 5:30 pues la salida la teníamos a las 6:18, Junto a 29 personas más, pues para que no hayan embudos, salen 30 cada minuto. Estando sentados veíamos a los primeros como corrían cuesta arriba, Miguel se colocó en la salida para hacernos una foto y alucinaba de como corría la gente.
El corazón se iba a

Conforme ibas andando la gente te pasaba corriendo pues hay quien cada año lo que pretende es mejorar su tiempo, otros se contentan con acabarla y otros simplemente se plantean realizar un tramo por que hay que ver la cantidad de gente que en el primer pueblo abandona, habrá quien tenga problem

El principio es una pequeña pendiente pero luego hay una infernal bajada en la que muchas rodillas se cargaron pues al no permitirte el correr por que había mucha gente e ibas en fila, las rodillas soportaban la mayoría del peso. Los tres notábamos molestias en las rodillas aunque Salva un poco más. El paisaje es muy diferente al de Nuria y además estaba nublado y se veía muy poco. Llegamos a Aiguafreda y había anochecido ya allí había una fuente para poder abastecerse y que alegría nos dio ver a Miguel esperándonos, con su linterna, sus broma
Había mucha niebla lo que hacia que la luz de los frontales fuera casi nula, se veía muy borroso, apenas veías los charcos de agua, más de uno los paso por el medio y no quiero nombrar a nadie( yo lo metí de lleno mientras desviaba l
En el Km. 22:400 estaba el primer puesto de avituallamiento después de una pronunciada subida donde pudimos escoger entre, Te con limón, caldo, café y agua, membrillo, sándwiches, galletas ........pero lo mejor comentar con Miguel la ruta y las peripecias que tuvo de hacer para llegar al control.
La noche iba t



Nosotros continuamos dejando que la noche y los Km. pasaran, bajábamos trotando porque las rodillas las notábamos menos y llegamos al ecuador de la ruta, oímos decir a alguien que la gente decía que aquí empezaban a restar, creo que lo mejor como así le dije a Mª Jesus es no preocuparse de los Km. sino de cómo te sientes físicamente con el ritmo que llevas y saber dosificarte. No es tan importante la hora que terminas sino el terminar.
Cuando nos quedaban 14 Km. Mª Jesus me comentaba que tenia la c

Acabamos sobre las 12:25 por lo que nos costo unas 18h que no esta nada mal, luego estuvimos co

Con Salva estábamos en contacto a través del jovial y nos comento que terminaría sobre las 4 y solo se fue unos minutos, que alegría que nos dio a los tres cuando lo vimos subiendo las escaleras a escasos metros de la llegada, lo recibimos
Después de asearnos en los servicios del parking del tren cremallera nos volvimos a Valencia contentos de haber terminado la marcha.
PD. Doy las gracias a Miguel por su compañía, nos ha hecho mucho bien el verlo en cada control, por habernos dado tantos ánimos y por haber estado tan cerca de nosotros.
A Salva mi enhorabuena por haber terminado esta dura prueba en las condiciones que iba.
A Mª Jesus mi enhorabuena también por haber terminado aunque no fuera a las 12.
Y termino la crónica, ha sido muy extensa, pero no tanto como los Km. que hemos realizado y como acabo normalmente, hasta la próxima gran marcha, que no se cual será, ni cuando, pero que habrán mas.
4 comentarios:
Hola kiquet:Nos ha gustado tu cronica,esta justa y bien detallada,felicitaros por vuestro exito (a todos) al terminar la prueba deseando hayais disfrutado de ella. Y como dices al final hasta la proxima,pero que no sea tarde.Un beso y un abrazo Mari y Jose
Hola Kiquet, ja veig que ha estat una marxa dura pero molt interesant, felicitats als tres (bé als quatre),segur que ja esteu amb ganes de repetir.
Besos.
Belén.
Mereceis un fuerte aplauso los cuatro por vuestra fuerza de voluntad al conseguir acabar la prueba. Sois los mejores.
Un abrazo. Juan Carlos
Has fet que m´emosione amb la cronica,ma donat ganes de estar alli,encara que no caminant(no estic preparada)pero si acompanyant
a Miguel y donarvos anims en els controls.Enhorabona als tres.
Carmen.k
Publicar un comentario